Urząd Gminy Krzeszyce - krzeszyce.pl

Sołectwo Krasnołęg, gmina Krzeszyce; niemiecka nazwa Stuttgardt- nieduża wioska nad Kanałem Roszkowieckim, położona między Krasnołęgiem, a Krzeszycami.

Archeologia: Znaleziono tu cmentarzysko kultury unietyckiej (ceramika, całe naczynia, motyka kamienna) z ok. 1500r. p.n.e. Niemiecka regionalista H.E. Kubach wspomina też o osadzie z okresu słowiańskiego (700-1100r.)

Nazwa: Niemiecka nazwa nawiązuje niewątpliwie do stolicy Bedenii-Wirtembergii (gdzie w 1960r. Kubach wydał swą pracę poświęconą pomnikom sztuki powiatu wschodniotorzymskiego). Polska nazwa jest chrztem powojennym. Na mapie z 1982r. występuje jako Piskorzno.

Wieś została założona w 1775r. przez joannitów ze Słońska na terenie łęgu należącego do tego świeckiego zakonu. Do końca 1778r. osadzono tu 22 rodziny, którym przydzielono 942 morgi ziemi. W 1782r. obszar wsi wynosił 1009 mórg, czyli ok. 257 ha. Z kolei Bratrig podaje dla roku 1801r. obszar 964 mórg. Było tu wtedy już 36 kolonistów i 16 komorników. Ziemia tu była bardzo zła. W 1808r. hodowano 38 koni, 107 sztuk bydła, 6 owiec i 25 świń.

Według opisu Kubacha wygląd wsi był następujący: Obok pastwiska wzdłuż jednej drogi stoją małe, ogrodami otoczone zagrody, często jeszcze szachulcowe i kryte strzechą. Prostopadle do tego biegnie kanał. Wiele prostokątnych zbiorników wodnych porośniętych trzciną (powstały po wydobyciu torfu). W 1939r. we wsi było 69 gospodarstw domowych. Leśnictwo: W 1809r. wspomniana została leśniczówka. Wg Kubacha, była to Frauenwerder, czyli Gubanie.

Stosunki Kościelne: Zrazu mieszkańcy chodzili na nabożeństwa do Krasnołęgu. Później koloniści mieli własnego kaznodzieję, należącego do kościoła w Krzeszycach. Po 1945r. kościół katolicki pozostawił Piskorzno w parafii św. Antoniego w Krzeszycach.

Domy: 1778r. –22,1782r. –24, 1801r. –36, 1808r. –35, 1982r. –16.

Ludność: 1782r. –208, 1801r.-271, 1808r. –283, 1939r. –222, 1949r. –35, 1958r. –125, 1970r. –98, 1978r.-77, 1988r. –51, 2019r. - 39.

Przynależność administracyjna: Do 1975r. wieś należała do powiatu sulęcińskiego, wcześniej wschodniotorzymskiego. W latach 1945-54 była gromadą w gminie Krzeszyce, następnie należała do Gromadzkiej Rady Narodowej w Krzeszycach. W 1972r. wieś była jeszcze sołectwem.